Specificaties
Zeven vrouwen later
“De zedenpredikers onder de schoolpleinmoeders noemen me een goddeloze hond. Wat het bijvoeglijk naamwoord betreft hebben ze gelijk, maar het woord ‘hond’ slaat natuurlijk nergens op. Honden zijn immers trouwe beesten. Misschien had ik Maud jaren geleden een hond moeten geven in plaats van mijn jawoord. Gelukkig gelooft ze niet in monogamie. Zolang ik haar regels respecteer, kom ik weg met mijn promiscue levenswandel.”
Mick van Houten is getrouwd met Maud, een aantrekkelijke vrouw die hem twee prachtige kinderen heeft geschonken. Hij is eigenaar van een succesvolle zaak, heeft alles wat een man zich kan wensen en geniet volop van het leven. Als hij Susan de Keizer ontmoet en als een blok voor haar valt, verandert zijn perfecte leventje in een ware nachtmerrie.
Hij raakt verstrikt in een web van intriges en zakt steeds verder weg in een moeras vol leugens, bedrog en chaos. Tijdens zijn zoektocht naar antwoorden probeert hij zich te ontworstelen aan een moordcomplot en een verklaring te vinden voor zijn ziekelijke drang tot vreemdgaan.
Zeven Vrouwen Later is een razendsnelle roman vol cynische humor, spanning en herkenning. Een brutaal en uitdagend verhaal waarin angst, jaloezie, onzekerheid en schaamte een belangrijke rol spelen en de personages beschikken over een gezonde dosis zelfspot en een groot relativeringsvermogen.
Leesfragment
Hoofdstuk 1
Mijn stamkroeg behoort tot het cultureel erfgoed van de verstokte vreemdganger. Als er een hitparade voor foute cafés bestond, zou dit ultieme echtscheidingspaleis met stip op nummer één staan. Half getrouwd Haarlem laat hier massaal de teugels vieren, het gezond verstand varen en zich leiden door een bijna dierlijke drang om op jacht te gaan. In café De Buurvrouw zijn de afzetmogelijkheden voor mannenzaad op zoek naar een buitenechtelijke eindbestemming indrukwekkend en bijna ongelimiteerd, vooral op vrijdagavonden. Mijn jagersbloed rechtvaardigt mijn aanwezigheid en net als mijn soortgenoten flirt ik er lustig op los en geniet van al het moois dat me omringt. De buik der goddeloze heeft nu eenmaal nimmer genoeg.
Inderdaad, ik geloof niet in God. Zes jaar christelijk basisonderwijs heeft dat niet kunnen voorkomen, maar ik moet toegeven dat ik ook nog nooit een echte reden heb gehad om te bidden. Wellicht dat mijn nagenoeg zorgeloze bestaan het makkelijker maakt om in totale goddelijke ontkenning te leven.
Vijf dagen in de week iedere ochtend een uur bijbelse geschiedenis is best veel voor een jochie van elf dat niet in God gelooft. Mijn atheïstische levensovertuiging heb ik van huis uit meegekregen, maar bij mijn schoolkeuze lieten mijn ouders locatie prevaleren boven religie en de Koningin Emmaschool stond nu eenmaal aan de overkant van het plein waar we woonden.
Volgens mijn vader konden de godsdienstlessen geen kwaad en waren ze goed voor mijn algemene ontwikkeling. Ik moest de bijbel maar beschouwen als een… > lees verder (.pdf)