Specificaties
Verborgen vrucht
Als aangeschoten wild ligt ze voor hem. De sneeuw onder haar hoofd is rood gekleurd. Hij buigt zich voorover en kust haar mond. De lippen van de dood voelen stervenskoud aan.
Max Noordhoff is misdaadverslaggever bij een landelijk ochtendblad. Als zijn huwelijk met Daphne, een gedreven en succesvol advocate, strandt in sleur en ontrouw, stort hij zich vol overgave in het vrijgezellenleven. Het geluk lijkt Max weer toe te lachen als hij de twintig jaar jongere stewardess Anna Elzinga ontmoet. Ondanks het grote leeftijdsverschil worden ze smoorverliefd.
Na vijf fantastische jaren met Anna is Max klaar om nog één keer de gok te wagen, maar uitgerekend op de avond dat hij haar ten huwelijk wil vragen, slaat het noodlot toe en verandert zijn wereld in een hel. Max is vastbesloten om het mysterie dat hem zijn geluk heeft ontnomen te ontrafelen.
Tijdens zijn zoektocht naar antwoorden ontdekt hij het ene na het andere verstikkende geheim uit het verleden van zijn naasten. Hij raakt verstrikt in een web van leugens, verlegt zijn grenzen en neemt langzaam afscheid van zijn normen en waarden. Balancerend op de rand van de afgrond leert hij de zelfkant van zijn bestaan kennen. Maar juist aan de rand van de afgrond bloeien de mooiste bloemen. Of toch niet?
Leesfragment
Hoofdstuk 1
‘Misschien is het beter om onze date te verzetten.’
‘Onze wát? Ik weet niet wat jij je allemaal in je zieke hoofd haalt, maar je hebt het waarschijnlijk over onze zakelijke afspraak.’
‘Noem het zoals je wilt, het lijkt me in ieder geval buitengewoon onverstandig om vanmiddag naar Haarlem te rijden.’
‘Ongelooflijk dat uitgerekend jíj durft te beginnen over wat wel of niet verstandig is. Deze waanzin eindigt vandaag, hoor je? Ik heb me in honderd bochten moeten wringen om alles te regelen, dus het is nu of nooit. Weer of geen weer, je zorgt maar dat je op tijd bent.’
‘Doe niet zo belachelijk. Het schijnt echt bar en boos te worden, die rit wordt een hel. De halve Randstad staat vast en…’
‘… en wat? Het is halfelf, dan vertrek je maar op tijd. Dit was jouw idee, weet je nog? Vijf uur, Hotel Haarlem Zuid.’
‘Ik denk toch echt dat… Hallo? Hallo? Bitch!’
Met een verbolgen gezicht smijt hij de telefoon op het bureau. Haar aanmatigende toon bevalt hem niet. Tegenspraak in de gebiedende wijs is een verworvenheid die alleen hém toekomt, net als het laatste woord, dus waar haalt ze de gore moed vandaan om zomaar op te hangen?
Het was een slecht gesprek. Het slechtste tot nu toe. Hij leunt achterover, rekt zich uit en wordt overvallen door een felle steek in zijn onderrug. Als hij langzaam opstaat ondersteunen zijn handen de zwakste schakel van zijn lichaam. Door met zijn duimen voorzichtig over zijn spieren te draaien probeert hij het ergste leed weg te masseren. Het is verspilde moeite, net als alle fysiotherapie van de afgelopen maanden.
Op dezelfde minachtende toon als zo-even schieten haar bevelen door zijn hoofd. Welk deel van het spel zou ze niet begrijpen? Het is toch duidelijk wie hier de troeven in handen heeft? De volle overgave waarmee ze een handvol waardeloze kaarten probeert uit te spelen, verraadt in ieder geval dat het haar aan lef niet ontbreekt.
Met holle ogen bekijkt hij de stille getuigen van een lange nacht overwerken. De kamer ligt bezaaid met mappen en de chaos op het bureau vertoont een treffende gelijkenis met die in zijn hoofd. Op een… > lees verder (.pdf)